Wzorce ras : BASSET BRETOŃSKI (Basset fauve de
Bretagne)
 |
Wzorzec FCI nr
36 /05.05.2003/GB
BASSET BRETOŃSKI (Basset fauve de Bretagne)
Pochodzenie: Francja.
Data publikacji oryginalnego wzorca: 25.03.2003
Użytkowość: Pies tropiący do polowania na króliki, zające, lisy,
sarny i dziki.
Klasyfikacja FCI: grupa 6 Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne.
sekcja 1.3. Małe psy gończe.
Podlega próbom pracy.
|
| |
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Ten nieduży basset ma te same cechy, co rasa, od której pochodzi, a
mianowicie płowy gryfon bretoński. W rejonie swego pochodzenia cieszył się
wielką popularnością już w XIX wieku, a w całej Francji stał się znany w
latach trzydziestych wieku XX. Wybitne talenty myśliwskie pozwoliły
basetom bretońskim na wielokrotne wygranie Mistrzostw Francji w polowaniu
na króliki, i zapewniły im wielką popularność.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Płowy basset bretoński jest niedużym, krępym psem gończym, o żywym
usposobieniu i bardzo szybkim, jak na swą wielkość. Łączy ogromną energię
z wytrzymałością.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Pełen pasji pies myśliwski, ale także doskonały towarzysz, oddany, łagodny
i towarzyski. Pracować może w każdym, nawet najtrudniejszym terenie, i
nadaje się na każdą zwierzynę. W pracy odważny, samodzielny i uparty, i
dzięki tym cechom – niezawodny.
GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Czaszka: Raczej długa, z wyraźnym guzem potylicznym. Oglądana z przodu
górna krawędź czaszki ma kształt spłaszczonego łuku; jej szerokość
zmniejsza się od tyłu w kierunku łuków brwiowych, które nie są zbyt
wyraźne.
Stop: Nieco bardziej wyraźny, niż u gryfona bretońskiego.
Trzewioczaszka:
Nos: Czarny lub ciemno brązowy. Nozdrza dobrze rozwarte.
Kufa: Raczej zwężająca się ku nosowy, niż całkiem graniasta.
Wargi: Górna zakrywa dolną, ale nie jest bardzo obwisła. Niewielkie wąsy.
Uzębienie: Szczęki i zęby mocne, ścisły zgryz nożycowy. Brak P1 nie jest
wadą.
Oczy: Ani wypukłe, ani zbyt głęboko osadzone, ciemno brązowe. Trzecia
powieka niewidoczna, wyraz żywy.
Uszy: Osadzone na wysokości oka, sięgają końca nosa, ale nie dalej, ostro
zakończone, zawinięte do środka, porośnięte włosem krótszym i bardziej
miękkim, niż reszta ciała.
SZYJA:
Raczej krótka, mocno umięśniona.
TUŁÓW:
Grzbiet: Krótki, jak na baseta, szeroki, nigdy nie zapadnięty.
Lędźwie: Szerokie i dobrze umięśnione.
Klatka piersiowa: Szeroka i głęboka.
Żebra: Raczej zaokrąglone.
Brzuch: Tylko nieznacznie podciągnięty.
OGON:
Noszony trochę szablasto, średniej długości, ostro zakończony, często ze
szczotką. W ruchu noszony powyżej linii grzbietu, pies stale macha nim na
boki.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Wygląd ogólny: Kościec mocny.
Łopatka: Skośnie ułożona, dobrze związana z tułowiem.
Łokcie: Nie odstające.
Podramię: Proste lub nieznacznie wykrzywione (co nie jest szczególnie
pożądane).
Śródręcze: Oglądane z boku – trochę nachylone. Oglądane z przodu –pionowe
lub trochę odstawione na zewnątrz, co nie jest pożądane.
Kończyny tylne:
Wygląd ogólny: Dobrze umięśnione i ustawione. Oglądane z tyłu –
równoległe, ani za szeroko, ani zbyt wąsko ustawione.
Udo: Długie i dobrze umięśnione..
Staw skokowy: Nisko umiejscowiony, umiarkowanie kątowany.
Śródstopie: Pionowe.
Łapy: Zwarte, o zwartych, wysklepionych palcach. Pazury i opuszki mocne.
CHODY:
Żwawe.
SKÓRA:
Dość gruba, elastyczna Na szyi nie ma podgardla.
SZATA:
Sierść: Bardzo twarda i szorstka, raczej krótka, nie może być wełnista ani
kędzierzawa. Na głowie także niezbyt długa.
Maść: Płowa, od pszenicznej do ceglastej. Dopuszczalna niewielka ilość
rozproszonych włosów czarnych. Zdarza się małą biała gwiazdka na piersi,
ale nie jest to pożądane.
WIELKOŚĆ:
Psy i suki: minimum 32 cm, maksimum 38 cm, z tolerancją 2 cm w przypadku
osobników wybitnych.
WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznawane za wady i
oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność
zwierzęcia.
WADY DUŻE:
Zachowanie:
- Brak pewności siebie.
Głowa:
- Czaszka szeroka, płaska. Łuki brwiowe zbyt wyraźne.
- Kufa krótka lub szpiczasta. Warga górna gruba i obwisła.
Oczy:
- Jasne.
Uszy:
- Duże i płaskie.
Tułów:
- Lekki. Linia grzbietu inna, niż prosta. Podkasany brzuch.
Ogon:
- Krzywy.
Kończyny:
- Lekki kościec. Płaska łapa.
Sierść:
- Gładka, miękka, delikatna, rzadka.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
Temperament:
- Agresja lub znaczna lękliwość.
Brak typu:
- Niedostatecznie wyrażone cechy rasowe, skutkiem czego dany osobnik
wyraźnie różni się od innych psów tej rasy.
Uzębienia:
- Przodozgryz lub tyłozgryz.
Oczy:
- Bardzo jasne.
Pigmentacja:
- Całkowita lub częściowa depigmentacja nosa, krawędzi powiek
lub warg.
Ogon:
- Zakręcony.
Kończyny przednie:
- Zbytnio wykrzywione.
Wilcze pazury:
- Obecność wilczych pazurów (nigdy nie występują u tej rasy).
Sierść:
- Długa, wełnista, inna od opisanej we wzorcu.
Wielkość:
- Poza wzorcowym limitem.
Budowa:
- Wyraźne wady i deformacje budowy.
Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia
zachowania powinien być zdyskwalifikowany.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowowy kształcone jądra, całkowicie
umieszczone w worku mosznowym. |
|
